Miało być kolorowo, mozaikowo i bogato – w zdobienia stiukowe, snycerskie. Miał być przepych przypraw i burza kolorowych tekstyliów. Kiedy patrzę na zdjęcia dokładnie tak jest. Wspomnienia mam jednak nieco odmienne.

Niewykluczone, że nasz plan był zbyt intensywny. 3 dni na północne Maroko do tego z dwójką dzieci w upał to plan dość karkołomny. Ratowały nas święta Aid El Kabir – Święta Ofiarowania, które zapewniły w miarę puste miasta. Z drugiej strony to one chyba pozbawiły nas tego przepychu kolorów – większość stoisk ulicznych było zamkniętych a bez nich ulice Medin są zwyczajnie smutne i ponure. Na jednej z wykupionych wycieczek Ibrahim mówił, że niestety Maroko zalewa chińszczyzna a lokalne rzemiosło upada. Takie też mieliśmy wrażenie. Spacerując nocą ulicami Marakeszu ze świeczką szukać stoisk, które zachęcają do wizyt w kolorowych folderach. Jedyne rzemiosło na jakie udało nam się trafić jest z dala od miejsc turystycznych, wzdłuż tras, na bezdrożach a małych wioskach.